Maść ichtiolowa ma bardzo krótki, prosty skład, co nie oznacza, że nie jest skuteczna. Substancja czynna tego leku to sulfobituminian amonowy (ichtiol) - efekt destylacji łupków bitumicznych.
Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść Konsultacja merytoryczna: Lek. Aleksandra Witkowska ten tekst przeczytasz w 4 minuty Cynk jest jednym z najważniejszych dla naszego organizmu mikroelementów. Reguluje poziom wielu enzymów, a także odpowiada za kondycję skóry, funkcjonowanie narządów rozrodczych, wzmacnia odporność organizmu, wzmacnia włosy i paznokcie, przyspiesza gojenie się ran i pomaga w leczeniu trądziku. Pasta cynkowa to niedrogi sposób na pozbycie się wyprysków i doprowadzenie skóry do zdrowego stanu. shironosov / iStock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Pasta cynkowa a trądzik Pasta cynkowa - stosowanie Pasta cynkowa – przeciwwskazania Pasta cynkowa – inne zastosowania Pasta cynkowa – środki ostrożności Pasta cynkowa a ciąża i okres karmienia piersią Pasta cynkowa a trądzik Nie od dziś wiadomo, że związki cynku mają zbawienny wpływ na skórę. Największą zaletą pasty cynkowej jest to, że nawet stosowana w nadmiarze nie daje skutków ubocznych – wszystko dzięki odpowiedniemu stężeniu cynku. W kosmetykach cynk przybiera zwykle formę tlenku cynku, czyli ZnO. Pasta cynkowa to tlenek cynku wymieszany z płynem, w którym rozpuszczono inne składniki. Z gęstej maści nałożonej na skórę po pewnym czasie odparowują płyny, pozostawiając tlenek cynku na skórze, który tworzy warstwę ochronną. Delikatnie osusza miejsca trądzikowe, ale też hamuje rozwój zwykłych wyprysków u osób, nie mających problemów z tą dolegliwością. Stosowanie pasty cynkowej pomaga także przywrócić zdrowy koloryt i usunąć zaczerwienienia. Pasta cynkowa to doskonałe lekarstwo na trądzik i wypryski. Na rynku dostępna jest również pasta cynkowa z kwasem salicylowym mająca jeszcze silniejsze działanie niż zwykła pasta cynkowa. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że pasta cynkowa ma w sobie ponad dwukrotnie większą ilość tlenku cynku niż w maści cynkowej, a samą pastę trudno się rozsmarowuje. Dlatego też pasta cynkowa, świetnie sprawdza się tam, gdzie nie trzeba jej rozsmarowywać. Zobacz też: Gliceryna roślinna – jedna z najchętniej wykorzystywanych substancji w kosmetologii Pasta cynkowa - stosowanie Maść jest dostępna bez recepty i kosztuje mniej niż 10 złotych. Pasta cynkowa powinna być stosowana miejscowo na wypryski bądź zmiany trądzikowe. Przed nałożeniem jej na skórę należy oczyścić i osuszyć ją ręcznikiem. Pasta cynkowa może być stosowana 1 lub 2 razy dziennie, warto jednak pamiętać o nakładaniu niewielkich ilości – wystarczy tyle, by zakryć wyprysk. Pastę cynkową najlepiej stosować na noc, ponieważ nie wchłania się, a zostawia widoczne, białe ślady. Pasta cynkowa niestety, nie nadaje się do stosowania pod makijaż. Zobacz również: GIS stawia sprawę jasno. Tusze do tatuażu i makijażu permanentnego to zwykłe chemikalia Pasta cynkowa – przeciwwskazania W przypadku wątpliwości należy przeczytać ulotkę, szczególnie punkt wyjaśniający jak stosować preparat. Nie należy jednak stosować jej na rany otwarte, świeże zranienia i niezagojone. Jedynym przeciwwskazaniem do stosowania pasty cynkowej jest uczulenie lub nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu, np. cynk. Należy również ostrożnie stosować pastę cynkową przy jednoczesnym nakładaniu innych preparatów, żeby nie składniki nie weszły we wzajemne reakcje i nie doszło z tego powodu do silnego podrażnienia. Przed zastosowaniem pasty cynkowej powinny zasięgnąć opinii lekarza, osoby z astmą oskrzelową. Częstym dodatkiem do pasty cynkowej jest kwas salicylowy, który też może podrażniać skórę. Aby uniknąć przykrych incydentów, należy pamiętać, by nie stosować pasty z tym składnikiem na rany, skórę pokrytą owłosieniem i u dzieci poniżej 2. roku życia. Choć pasta cynkowa jest łatwo dostępna i tania, w przypadku poważniejszych problemów ze skórą i trądzikiem, konieczna jest konsultacja dermatologiczna – specjalista dermatolog określi rodzaj trądziku i przepisze kurację specjalistycznymi środkami. Problemy skórne, które nie są zmianami trądzikowymi mogą świadczyć również o niedoborze cynku w organizmie – najbardziej czułe na niedostatek tego elementu są włosy, skóra i paznokcie. Niemniej jednak, o prawidłową ilość cynku warto dbać nawet, gdy problemy skórne nie występują. Najprostszym sposobem jest włączenie do jadłospisu produktów bogatych w cynk – jest to kasza gryczana, wątroba cielęca, pestki dyni i słonecznika, a także migdały i prawdziwe kakao. Możesz także włączyć do diety suplementację, taką jak DWUPAK Cynk 50 mg – uzupełnienie dziennego zapotrzebowania na cynk. Weganie i wegetarianie mogą bez obaw sięgnąć po suplement Cynk SOLHERBS. Pasta cynkowa – inne zastosowania Maść cynkowa ma również działanie blokujące promieniowanie UV, co sprawia, że świetnie chroni przed słońcem (jedynie miejscowo). Pasta cynkowa świetnie sprawdza się też różne stany zapalne lub otarcia. Pastę cynkową można stosować na pieluszkowe zapalenie skóry, które dotyka niemowlęta. Trzeba jednak mieć na uwadze, by pastę używać punktowo, a nie nakładać ją na zdrowe miejsca na skórze. Chodzi o to, by nie doszło do wysuszenia skóry i niepotrzebnego podrażnienia. Zobacz też: Jak leczyć i zapobiegać otarciom ud? [WYJAŚNIAMY] Pasta cynkowa – środki ostrożności Pasta cynkowa nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń/maszyn. Pasta cynkowa przeznaczona jest wyłącznie do stosowania na skórę. Należy chronić oczy przed kontaktem z nią. Pastę cynkową nie należy stosować na uszkodzoną skórę ani na błony śluzowe. Pasta cynkowa a ciąża i okres karmienia piersią W okresie ciąży nie powinno się stosować żadnego leku bez konsultacji z lekarzem. Bardzo ważne jest, aby przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub w okresie karmienia piersią skonsultować się z lekarzem i wyjaśnić ponad wszelką wątpliwość potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem danego leku. Jeżeli kobieta jest w ciąży lub planuje ciążę, przed zastosowaniem preparatu powinna skontaktować się z lekarzem. Przed zastosowaniem pasty cynkowej u kobiet w ciąży lub u kobiet w okresie karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem. pasta cynkowa skóra cynk pielęgnacja skóry wypryski trądzik skóra trądzikowa problemy skórne Opryszczka - przebieg, leczenie infekcji. Domowe sposoby na opryszczkę Opryszczka to nieprzyjemna, swędząca, bolesna zmiana na ustach, która długo się goi. Pospolicie jest nazywana "zimnem". Do zarażenia się opryszczką zazwyczaj... Normatabs - skład, działanie, dawkowanie, środki ostrożności. Suplement w walce z cerą trądzikową Normatabs to suplement diety, w którego składzie znajduje się mieszanka składników odżywczych niezbędnych do utrzymania zdrowego stanu skóry twarzy, zwłaszcza w... Pasta Lassari – co to za preparat i kiedy się go stosuje Pasta Lassari to lek w postaci pasty cynkowej (tlenku cynku) z kwasem salicylowym. Stosuje się ją w celu leczenia niewielkich zmian skórnych, trądziku... Tlenek cynku - zastosowanie, ostrzeżenia, ceny preparatów Tlenek cynku jest minerałem stosowanym w przemyśle kosmetycznym przede wszystkim jako substancja czynna w miejscowym stosowaniu na skórę. Visaxinum - wskazania, działanie, przeciwwskazania Visaxinum to środek na problemy skórne. Stosowany jako suplement diety, poprawia koloryt skóry, zmniejsza wypryski i przebarwienia, a także powoduje, że ropny... Duac - skład, działanie, zastosowanie, przeciwwskazania, skutki uboczne Duac to specjalistyczny lek przeciwtrądzikowy dostępny w formie żelu. Za jego lecznicze właściwości odpowiadają dwie substancje czynne: klindamycyna oraz...
Produkt należy nakładać punktowo na zmienione chorobowo miejsca. Maść jest dostępna w każdej aptece. Za jedną tubkę, gdzie znajduje się 20g produktu zapłaciłam 2,50 zł. Dla lepszego efektu oczyszczenia i uspokojenia cery zaleca się także stosowanie okładów z sody oczyszczonej. Sodę trzeba rozpuścić w letniej wodzie i za
Maść cynkowa kosztuje zaledwie kilka złotych, skutecznością i szybkością działania przewyższa wiele drogich specyfików. W dodatku przydaje się w wielu różnych sytuacjach. Właśnie dlatego warto mieć w domowej apteczce choć jedno opakowanie maści cynkowej lub jej młodszej siostry - pasty cynkowej. Spis treściWłaściwości maści cynkowejPasta cynkowaZastosowanie maści cynkowejPrzeciwwskazania do stosowania maści cynkowej Maść cynkowa, jak sama nazwa wskazuje, to kosmetyk, w którym znalazł zastosowanie cynk. To jeden z pierwszych pierwiastków, które wykorzystano również w preparatach leczniczych do użytku domowego. Pozytywne działanie tego składnika na skórę odkryto już ponad pięć tysięcy lat temu w starożytnym Egipcie, gdzie sproszkowany cynk zmieszany z odrobiną wonnego płynu wykorzystywano jako maść do leczenia chorób skóry. A wiemy to, gdyż liczne wzmianki na temat leczniczych właściwości maści cynkowej zawarte są w Papirusie Ebersa oraz w starożytnych Manuskryptach Dalekiego Wschodu. Poradnik Zdrowie: kiedy iść do dermatologa? Właściwości maści cynkowej Obecnie wiadomo, że związki cynku – zarówno organiczne, jak i nieorganiczne - nanoszone miejscowo na skórę mają działanie osuszające, przeciwzapalne, antyseptyczne, ściągające, ochronne, a nawet dezodorujące, a jednocześnie, stosowane prawidłowo, nie dają skutków ubocznych (które często występują przy stosowaniu leków syntetycznych mające podobne do związków cynku działanie). Cynk w kosmetykach i preparatach leczniczych może mieć różną formę. Jedną z najczęściej stosowanych jest tlenek cynku (ZnO). Tlenek cynku ma postać białego bezzapachowego proszku. Nie rozpuszcza się ani w wodzie, ani w tłuszczach, a jedynie tworzy tzw. dyspersję – jego rozdrobnione cząsteczki dają się na pewien czas zmieszać z płynem, lecz po naniesieniu na skórę płyn odparowuje, a tlenek cynku zostaje, tworząc białą powłokę ochronną. Maść cynkową po otwarciu opakowania należy przechowywać w szczelnie zamkniętym opakowaniu w temperaturze do 25ºC, z dala od światła słonecznego i zużyć w ciągu sześciu miesięcy. Substancja ta ma szereg różnych właściwości. Matuje i kryje, dlatego stosowana jest do produkcji pudrów i zasypek. Potrafi blokować niemal całe spektrum promieniowania UV, dlatego, jako znakomity filtr przeciwsłoneczny znajduje zastosowanie w preparatach do ochrony skóry przed słońcem – zawierają go kremy z tzw. filtrem fizycznym, czyli takim, który tworzy tarczę odbijającą promienie od skóry. Wreszcie, ze względu na swoje właściwości gojące jest podstawowym i najważniejszym składnikiem maści cynkowej, znanej również pod nazwą Pasty Lassara, a także jej młodszej siostry - pasty cynkowej. Czytaj też: Maść końska - właściwości, wskazania, zastosowania Pasta cynkowa W paście cynkowej zawartość tlenku cynku jest ponad dwukrotnie wyższa niż w maści cynkowej, a sam specyfik trudno się rozsmarowuje. Dlatego też sprawdzi się ona przede wszystkim tam, gdzie preparat nakładać trzeba punktowo, a jego rozsmarowanie nie jest konieczne. Jej najważniejszym zastosowaniem jest leczenie trądziku – pasta znakomicie wysusza wypryski, sprawiając, że już po kilku godzinach od nałożenia są zdecydowanie mniej widoczne. Nie należy jej natomiast stosować bezpośrednio na otwarte, niezagojone rany. Pastę cynkową stosujemy punktowo, najlepiej na noc, gdyż nie wchłania się, lecz zostawia widoczne, białe ślady. Nie nadaje się do stosowania pod makijaż. Zastosowanie maści cynkowej Ze względu na to, że maść cynkowa zawiera mniejsze stężenie tlenku cynku, zazwyczaj znajduje zastosowanie przede wszystkim jako specyfik służący do łagodzenia niewielkich otarć oraz stanów zapalnych skóry u dorosłych i dzieci. Szczególnie polecana jest w przypadkach silnego pieluszkowego zapalenia skóry u niemowląt, w trakcie którego na skórze pojawiły się bąble. Zawarty w maści cynk działa antybakteryjnie i wysuszająco na skórę, ma też działanie ściągające. Maść można rozsmarować bezpośrednio na skórze, wyłącznie na miejscach zmienionych chorobowo. Nie należy jej natomiast nakładać na zdrową skórę, gdyż może ją silnie wysuszyć i podrażnić. Maść cynkową można również nakładać na niewielkie zmiany trądzikowe. Czytaj też: Elastyna w kosmetyce - działanie i właściwości Przeciwwskazania do stosowania maści cynkowej Maść cynkowa jest bezpieczna, jednak nie każdy może ich używać. Specyfiki te nie są zalecane dla osób uczulonych na którykolwiek z ich składników, zarówno tlenek cynku, jak i substancje pomocnicze. Ostrożnie należy je stosować również w przypadku jednoczesnego nakładania innych preparatów - może się bowiem zdarzyć, że ich składniki wejdą we wzajemne reakcje i dojdzie do silnego podrażnienia. Pasty i maści, do których dodano kwas salicylowy nie wolno stosować na uszkodzoną skórę, na rany i owrzodzenia, w obrębie skóry owłosionej, a także u dzieci poniżej 2. roku życia (u dzieci, które skończyły dwa lata, należy stosować je ostrożnie i najlepiej tylko na zalecenie lekarza). Osoby cierpiące na astmę oskrzelową przed zastosowaniem tego preparatu powinny zasięgnąć opinii lekarza. Sonda Czy robisz własne kosmetyki w domu? Tak, uwielbiam to Kilka razy mi się zdarzyło Nie, nie mam na to czasu Jeszcze nie, ale zamierzam spróbować
16,95 zł. Usługa świadczona przez Gemini Apps sp. z o.o. Informacje na temat przetwarzania danych osobowych znajdziesz w. Produkt Maść ichtiolowa 10%, 20 g do kupienia w Gemini. Maść ichtiolowa (Ammonii bituminosulfonatis unguentum FP) to lek do miejscowego stosowania na skórę, którego substancją czynną jest sulfobituminian amonowy.
Maść ichtiolowa to środek do stosowania na pryszcze oraz czyraki. Ma działanie antybakteryjne, ściągające i przeciwzapalne. Maść ichtiolowa to środek do stosowania na pryszcze oraz czyraki. Ma działanie antybakteryjne, ściągające i przeciwzapalne. Maść ichtiolową można stosować na pryszcze i owrzodzenia. Pomaga w leczeniu ropnych stanów zapalnych skóry, a także stłuczeniach. Nie można jej stosować na otwarte rany. Zastosowanie maści ichtiolowej na trądzik Działanie maści ichtiolowej to efekt jej głównego składnika – ichtiolu. Zawiera on związki siarki i ma działanie antybakteryjne, ściągające oraz przeciwzapalne. Maść ichtiolowa to doskonały lek na trądzik. Jest to choroba skórna, objawiająca się pojawianiem się pryszczy, zatykaniem porów, a także zwiększonym wydzielaniem sebum (łoju skórnego). Po posmarowaniu wyprysku o charakterze trądzikowym maścią ichtiolową, ropa wypłynie z niego samoistnie. Preparat należy nałożyć na zmienioną chorobowo skórę na kilka godzin (a najlepiej na całą noc) i zakleić to miejsce plastrem. To istotne, ponieważ środek ma ciemnobrunatny kolor, który trudno sprać z ubrań bądź z pościeli. Maść ichtiolowa na czyraki Czyraki to choroba skóry, która jest wywołana infekcją bakteryjną, np. gronkowcem bądź paciorkowcem. Na skutek ich działania dochodzi do stanu zapalnego dookoła mieszków włosowych. Czyraki są bolesnymi zmianami skórnymi, które najczęściej pojawiają się na twarzy, klatce piersiowej, szyi oraz w miejscach intymnych. Wyglądają jak guzki. W ich wnętrzu znajduje się ropa bądź ropa połączona z krwią, które tworzą tzw. czop (narośl wypełnioną płynem surowiczym). Po 1-2 tygodniach z czopa wypływa ropa, a następnie rana po czyraku zabliźnia się. Po zauważeniu tej zmiany skórnej należy zwrócić szczególną uwagę na higienę osobistą. Ma to na celu uniknięcie przeniesienia bakterii wywołujących chorobę na pozostałe miejsca na skórze. Czyraków nie można samodzielnie nacinać ani wyciskać. Lekarze zalecają zwykle leczenie miejscowe, np. w formie kompresów z maścią ichtiolową. Preparat ma działanie ściągające i przeciwzapalne. Ułatwia też odciąganie ropy. Mechaniczne sposoby pozbycia się wypełnionego ropą guzka to drenaż ropnia bądź jego nacięcie wykonane przez chirurga, w sterylnych warunkach. Jak stosować maść ichtiolową? Maść ichtiolowa jest przeznaczona do stosowania zewnętrznego. Należy ją nanosić na zmienioną chorobową skórę 1-2 razy na dzień.
Lek Maść na odciski stosowany do usuwania odcisków. Skład. 1 g maści zawiera: substancje czynne: kwas salicylowy 400 mg, kwas (S)-mlekowy 100 mg, substancje pomocnicze: plaster nostrzykowy, lanolina. Dawkowanie. Lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub grudzień 2014, nr 100/78 online ICHTIOL JAKO PROBLEMATYCZNY SKŁADNIK LEKU RECEPTUROWEGO Ichtiol jako związek o uznanych właściwościach leczniczych stosowany jest od 1886 roku, kiedy to dermatolog Paul Gerson Unna zaproponował stosowanie między innymi ichtiolu i rezorcynolu w niektórych schorzeniach dermatologicznych. Naturalny ichtiol jest produktem destylacji łupków bituminicznych i sulfonowania destylatu. Największe dostępne ich złoża występują w Estonii, w Polsce można się na nie natknąć w niektórych rejonach Karpat. Obecnie w recepturze wykorzystuje się ichtiol syntetyczny, który powstaje poprzez sulfonowanie oleju lub jest mieszaniną tiokwasów. Synonimy ichtiolu to ichtammol, amonowy sulfobituminian, ichtyoleum, litol, bituminol czy isarol. Należy jednak zaznaczyć, iż niektórzy uważają, iż pod nazwą ichtiol należy rozumieć surowieć otrzymywany naturalnie, zaś nazwą sulfobituminian amonowy powinno się nazywać ichtiol syntetyczny ze względu na pewne różnice w zachowaniu się obu surowców podczas ich łączenia z podłożami. Ponadto ichtiol syntetyczny zawiera w swoim składzie pewne ilości wody. Jednocześnie można od razu wspomnieć, iż synonimem ichtiolu nie jest tumenol – ten produkt siarkowania ropy naftowej nie jest obecnie praktycznie wykorzystywany, ale miał on podobne po ichtiolu właściwości. W Farmakopei Polskiej IX w rozdziale „Wykaz dawek” surowiec znajdziemy pod nazwą Ichtammolum (strona 3614). FP IX podaje zakresy zwykle stosowanych stężeń w preparatach do użytku zewnętrznego. Do przemywań: 1-5%, na skórę: 2-15%, w maści: 10-15%. W praktyce spotyka się maksymalne stężenia do 30% w przypadku leczenia czyraków z dużym obrzękiem tkanek. W receptariuszach można się natknąć także na 1-5% roztwory wodne ichtiolu do irygacji w ginekologii lub 5-20% roztwory glicerolowe do pędzlowania jamy ustnej. Farmakopea działanie określa jako słabo odkażające. Monografię surowca znajdziemy na stronie 2481, zaś na stronie 3559 FP IX podaje dwa przepisy na maści z zawartością ichtiolu: 1. Ammonii bituminosulfonatis unguentum. Jest to 10% maść ichtiolowa na bazie lanoliny i wazeliny żółtej (w równych częściach). Wykonuje się ją poprzez dodanie ichtiolu do przygotowanego podłoża. 2. Unguentum contra congelationem (maść ichtamolowo-kamforowa, maść przeciw odmrożeniom). Jest to 15% maść ichtiolowa z dodatkiem 5% kamfory. Podłożem jest – podobnie jak w przypadku pierwszego przepisu – lanolina i wazelina żółta w równych częściach. Farmakopea zaleca rozpuszczenie kamfory w stopionym podłożu (temperatura około 40 stopni) i dodanie ichtiolu aż do dokładnego zmieszania. Z innych właściwości surowca należy przede wszystkim wymienić jego rozpuszczalność – miesza się on z wodą (1:10) i glicerolem (1:9), trudno rozpuszcza się w etanolu 96%, olejach tłustych i ciekłej parafinie. Tworzy jednorodne mieszaniny z lanoliną. Współczynnik wyparcia dla sulfobituminianu amonu wynosi 0,91. NIEZGODNOŚCI ICHTIOLU Ichtiol jest niezgodny z szeregiem surowców, między innymi z anestezyną, argentum nitricum, rivanolem, papaweryną, atropiną, taniną, bromkami, kwasem salicylowym, płynem Burowa czy rezorcyną. Interakcji należy spodziewać się w przypadku łączenia go ze związkami o charakterze zdecydowanie kwasowym lub zasadowym, ponadto ichtiol może powodować złamanie emulsji na skutek osłabienia działania emulatora (ma słabe właściwości powierzchniowo czynne). Skutkiem tych niezgodności może być albo rozkład substancji czynnej, albo rozkład lub unieczynnienie ichtiolu. Działanie przeciwzapalne wykazują jedynie jednowartościowe sole, stąd wśród interakcji wymienia się także reakcje podwójnej wymiany pomiędzy ichtiolem a związkami wapnia i cynku. Ichtiol wykazuje także interakcje z antybiotykami i hydrokortyzonem – następuje rozkład tych leków związany z zasadowym odczynem ichtiolu. Dr Bożena Karolewicz w swoim opracowaniu [5] podaje, iż w przypadku połączenia w jednym preparacie ichtiolu z maścią gotową zawierającą oxytetracyklinę następuje natychmiastowe obniżenie aktywności antybiotyku aż o 27%. NIEZGODNOŚĆ Z WODĄ WAPIENNĄ Rp. Ichtyoli 6,0 Aqua Calcis ad 100,0 Woda wapienna charakteryzuje się silnie zasadowym pH (około 13), w którym ichtiol się rozkłada. pH ichtiolu jest lekko zasadowe (niektóre źródła podają 7,9-8,5, inne – 8,7 lub nawet 9). Następuje wydzielenie się amoniaku (uwaga na charakterystyczny zapach), sam zaś ichtiol wytrąca się w postaci soli wapniowej. Sól ta obrazowo opisywana jest jako “pływające farflocle”, a sam preparat nie nadaje się do wydania pacjentowi – ciastowata masa sulfobituminianu wapnia nie wywiera działania leczniczego. Nie da się tej recepty skorygować za pomocą zabiegów recepturowych. Jeden z niezgodnych składników należy usunąć (na przykład wodę wapienną zastąpić zwykłą wodą destylowaną). Aqua Calcis należałoby wówczas wydać osobno. W przypadku recept, w których woda wapienna występuje “aa ad” wraz z innym roztworem, na przykład z kwasem bornym (który zmniejsza finalne pH roztworu) można spróbować uniknąć tej niezgodności dodając wodę wapienną na końcu. NIEZGODNOŚĆ Z JONAMI CYNKU Możliwość wystąpienia niezgodności należy brać pod uwagę wszędzie tam, gdzie obok sulfobituminanu w skład recepty wchodzi tlenek cynku (także np. jako pasta cynkowa). W tych receptach dochodzić może do reakcji podwójnej wymiany i powstawania nieaktywnego sulfobituminanu cynku. Rp. Ammoni bituminosulfonatis 5,0 Zinci oxidi 10,0 Glycerini 15,0 Aq. dest. ad 100,0 linimentum Jeżeli receptę tę przygotujemy rozpoczynając od roztarcia tlenku cynku z ichtiolem i gliceryną dojdzie do powstania sulfobituminianu cynku. Prawidłowo recepta powinna być wykonana przez roztarcie ichtiolu z lanoliną, połączenie go z gliceryną i wprowadzenie takiej mieszaniny do wcześniej zawieszonego w przepisanej ilości wody tlenku cynku [9]. Trudno przewidzieć wszystkie możliwe zestawienia, w których ichtiol będzie występował w towarzystwie tlenku cynku, niemniej wydaje się iż, ogólną zasadą powinno być sekwencyjne lub oddzielne wprowadzanie obu składników do postaci leku. Rp. Ichtioli 2,0 Pastae Zinci ad 50,0 Powyższy przepis wzbudza kontrowersje, o tyle, że nie wszystkie źródła są zgodne co do tego, czy faktycznie mamy do czynienia z interakcją. Wydaje się, iż w powyższym przykładzie również powstaje sulfobituminian cynku, jednak reakcja podwójnej wymiany jest na tyle spowolniona, iż uznaje się, że interakcja jest zaniedbywalna w czasie ważności leku. [5] ponadto należy zwrócić uwagę, iż na rynku od dawna dostępne są maści produkowane przemysłowo zawierające zarówno tlenek cynku jak i ichtiol. Monografię maści z sulfobituminianem amonu i pastą cynkową można znaleźć także w FP VI [9]. BRAK RÓWNOMIERNEGO ROZPROSZENIA SUBSTANCJI Ichtiol syntetyczny źle łączy się z podłożami maściowymi oraz masłem kakaowym i wymaga uprzedniego zemulgowania lanoliną bezwodną (w proporcji 1:1). Bez tego zabiegu nie połączy się on wcale lub wydzieli się z preparatu w niedługim czasie. Wizualnie daje to obraz preparatu „nakrapianego” lub „w panterkę”. W przypadku substancji barwnych, takich jak ichtiol, zasadą jest iż używamy wazeliny żółtej, jeżeli na recepcie nie określono wyraźnie typu wazeliny. O próbach wykonania satysfakcjonującej postaci czopków z ichtiolem można przeczytać w opracowaniu przygotowanym przez pracowników Katedry i Zakładu Farmacji Stosowanej Śląskiej Akademii Medycznej zatytułowanym „Technologia sporządzania maści i czopków z zastosowaniem Unguatora” [7]. Przedstawiono tam problemy związane z wprowadzeniem ichtiolu do masła kakaowego. Zadowalające wyniki uzyskano jedynie w przypadku czopków prostych z ichtiolem po wcześniejszym zemulgowaniu ichtiolu lanoliną w równych częściach. W przypadku czopków wieloskładnikowych, z dodatkiem między innymi papaweryny i anestezyny autorom opracowania nie udało się doprowadzić do uzyskania zadowalającej postaci leku. Pojawiały się problemy takie jak zbijanie się ichtiolu w widoczne skupiska i rozpływanie się czopków po wyjęciu z formy. Rp. 10% sol ichtioli sol. Ichtiol rozpuszcza się w wodzie (w proporcji 1:10) tworząc roztwór koloidalny. Roztworów tych nie sączymy, należy wydawać je z etykietą „wstrząsnąć przed użyciem”. Rozpuszczanie nie jest jednak procesem natychmiastowym. Zaleca się wykonywanie go w parowniczce poprzez powolne i dokładne rozcieranie ichtiolu z niewielką ilością wody. Oczywiście finalnie, stopniowo uzupełniamy pozostałą ilością wody do odpowiedniej, przewidzianej składem ilości. W przypadku wykonywania tego roztworu w zlewce na dnie i na ściankach ichtiol będzie osiadał, co może wymagać “skrobania” bagietką i będzie trwało zdecydowanie dłużej niż zalecany sposób na przygotowanie w parownicy. Rozpuszczenie można przyspieszyć wykonując je “na ciepło”, jednak piśmiennictwo przestrzega przez możliwością powstawania osadu (“kłaczkowania ichtiolu”) [8]. Zdecydowanie nie należy ogrzewać ichtiolu per se, ani nakładać go do gorących naczyń, gdyż następuje jego wysychanie z wytworzeniem się tzw. paku. Podobne zjawisko następuje także w czasie dłuższego przechowywania na brzegach opakowań, gdzie tworzy się kleista warstwa odwodnionego ichtiolu. Uwaga praktyczna – po wykonaniu recepty z ichtiolem utensylia należy niezwłocznie umyć, aby zapobiec ich trwałemu przebarwieniu. Rp. 10% Sol. lchtyoli spirituosa M. f. sol. Ichtiol nie rozpuści się w etanolu o stężeniu powyżej 90% – wytwarza się żywica ichtiolowa, nierozpuszczalna masa. Można przygotowywać spirytusowe roztwory na etanolu o niższej procentowości, za trwałe uważa się roztwory spirytusowe ichtiolu w których woda z etanolem jest w proporcji 1:1. PIGUŁKI ICHTIOLOWE W “Przewodniku po recepturze aptecznej” pod redakcją Kazimiery Henryki Bodek [3] można znaleźć interesujący przepis na pigułki ichtiolowe, chociaż można zaryzykować stwierdzenie, że jest to obecnie raczej recepturowa ciekawostka: Rp. Ammonii bituminosulfonatis 0,08 Massae pilularum pil. No 30 x 1 pigułkę Masa pigułki powinna wynosić od 0,1 g do 0,3 g. Wypełnieniem pigułek jest laktoza na którą należy nakropić odpowiednią ilość ichtiolu, a następnie wyrobić masę pigułkową w moździerzu. W zależności od ilości przepisanego ichtiolu może być konieczne zwilżenie masy (mieszaniną wody i glicerolu 1:1). Preparat ten miał wskazania do stosowania w trądziku, pigułki te stosowano również w przewlekłych stanach zapalnych i zakażeniach, głównie oskrzeli. PODSUMOWANIE Ichtiol rzadko wywołuje podrażnienia, jest bogaty w dobroczynną siarkę, rozpuszcza się w wodzie. Tymi cechami korzystnie wyróżnia się przy porównaniu z dziegciami, które zawierają niewiele siarki, za to dużo węglowodorów aromatycznych. Jego wadą jest jednak intensywna barwa i silny zapach (przypominający asfalt). Dla pacjentów źle tolerujących te cechy alternatywą są produkowane przemysłowo produkty gotowe na bazie ichtiolu białego. Farmaceutom sporządzającym leki recepturowe ichtiol może przysporzyć wielu kłopotów. Surowiec ten ze względu na fakt, że wchodzi w liczne interacje, w leku recepturowym najlepiej “czuje się” solo. Bardzo pożytecznym byłoby dokładniejsze zbadanie znanych już interakcji ichtiolu w szczególności z uwzględnieniem możliwości ich uniknięcia w sytuacjach w których dostępne zabiegi recepturowe dają taką możliwość. mgr farm. Olga Sierpniowska Piśmiennictwo: 1. Wojciechowska K. „Związki cynku stosowane w recepturze aptecznej”; Aptekarz Polski czerwiec 2012, nr 70/48 online 2. Bilek M. „Receptariusz”; Farmacja Krakowska 2/2012 3. Bodek K. H. (red.) „Przewodnik po recepturze aptecznej”, UM Łódź, Katedra Farmacji Stosowanej, Zakład Farmacji Aptecznej, Łódź 2012 4. Farmakopea Polska IX 5. Karolewicz B. „Problemy i niezgodności recepturowe w układach półstałych cz. I.”; Pharmacon – Biuletyn Dolnośląskiej Izby Aptekarskiej nr 3-4/2013 6. Pluta J., Haznar-Garbacz D., Karolewicz B., Fast M. „Preparaty galenowe”; Wyd. I polskie, Medpharm Polska 7. Jankowski A., Gadomska-Nowak M. „Technologia sporządzania maści i czopków z zastosowaniem Unguatora”; Sosnowiec 2004 8. Kołodziejczyk Nachajski „Ten sam lek różnie zapisany”; Aptekarz Polski czerwiec 2013, nr 82/60 online 9. Telejko E., Winnicka K., Sosnowska K., Słodownik T. „Niezgodności recepturowe, interakcje, homeopatia i homotoksykologia. Skrypt do ćwiczeń dla studentów IV roku farmacji aptecznej.”; Białystok 2005
Pomocna może być również maść ichtiolowa, która jest stosowana na wypryski, czyraki czy trądzik. Wykazuje ona działanie bakteriostatyczne i ułatwia pozbycie się ropy z miejsca jej występowania. Można również zastosować maści zawierające antybiotyk takie jak Maxibiotic czy Tribiotic.
Która z nas by nie chciała idealnej, gładkiej cery bez wyprysków i krostek? Niestety przy zmianach cyklu menstruacyjnego czy stresie na skórze pojawiają się czasem krostki ropne, pryszcze. Zazdroszczę dziewczynom, które nie mają tego problemu :) Odkryłam jednak dwie maści, które choć trochę go niwelują: ichtiolową i cynkową. Opinia Kokoszki: Maść ichtiolowa (maść z sulfobituminianem amonowym) Zacznę od tego, że moja cera jest mieszana. Czyli dosyć sucha skóra na policzkach i pod oczami, a na czole, nosie i brodzie z tendencją do wyprysków i przetłuszczania się. Jako nastolatka, w okresie dojrzewania miałam spory problem z trądzikiem. Wizyta u dermatologa i mazidła z antybiotykiem szybko załatwiły sprawę :) Teraz np. przy zbliżającym się okresie też występują u mnie krostki najczęściej ropne, najbardziej problematycznym miejscem jest broda. Jednak mam na to swoje sposoby :) Z pomocą przychodzi najpierw maść ichtiolowa, którą poleciła mi niegdyś moja przyjaciółka. Maść ta ma właściwości bakteriostatyczne i jej głównym zadaniem jest ułatwienie odchodzenia ropy. Najprościej mówiąc, gdy posmarujemy ropny wyprysk maścią ichtiolową, to ropa sama z niego wypłynie, bez wyciskania i męczenia się. Oczywiście ten proces nie następuje od razu. Maść musi być kilka godzin na wyprysku, a najlepiej jest posmarować go na noc i zakleić to miejsce plasterkiem. Maść ma bowiem ciemnobrunatny kolor i bardzo ciężko ją sprać. Głównym składnikiem maści jest ichtiol, który zawiera związki siarki i ma dosyć nieprzyjemny, duszący zapach przypominający topiący się asfalt. Woń nie należy do najprzyjemniejszych... jednak warto to przecierpieć dla późniejszego efektu. Naprawdę maść wyciąga całą zawartość syfka. Gdy zmyjemy maść nie ma śladu po ropnym wyprysku, tylko zaczerwienione miejsce. Maść ichtiolowa Ichtiol ma właściwości bakteriostatyczne, ściągające i przeciwzapalne. Maść jest delikatna i nie powinna podrażniać skóry. Ja kupiłam maść ichtiolową z firmy HASCO-LEK w aptece za niecałe 2 zł, pojemność 20 g. Maść starcza na bardzo długo. Jest wiele firm, które produkują tę maść. Opis producenta: Działanie: ściągające, przeciwbakteryjne o słabym działaniu; zewnętrznie. Wskazania: w wyprysku, czyraczności, trądziku jako środek bakteriostatyczny oraz ułatwiający odchodzenie ropy. Dawkowanie: lek stosuje się na skórę. Zwykle 1-2 razy dziennie nakładać maść na chore miejsca skóry. Przeciwwskazania: nadwrażliwość na którykolwiek ze składników preparatu. Nie stosować na uszkodzoną skórę. Działania niepożądane: preparat słabo drażni skórę. Skład maść ichtiolowa: Ichtiol (Ammonii bituminosulfonas), lanolina (lanolin), wazelina żółta (Vaselinum flavum). NASTĘPNIE, PO LIKWIDACJI SYFKA MAŚCIĄ ICHTIOLOWĄ MUSIMY COŚ ZARADZIĆ NA ZACZERWIENIONE, PODRAŻNIONE MIEJSCE PO WYPRYSKU. NAJLEPIEJ JE PODSUSZYĆ I TU Z POMOCĄ PRZYCHODZI MAŚĆ CYNKOWA. Opinia Kokoszki: Maść cynkowa (Zinci oxidi unguentum) Głównym składnikiem maści jest tlenek cynku, który ma właściwości wysuszające. Maść stosuje się przy trądziku, stanach zapalnych skóry i otarciach jako środek wysuszający. Gdy zastosuję najpierw maść ichtiolową, a następnie cynkową to praktycznie nie ma śladu po wyprysku. Trzeba niestety poświecić temu trochę czasu. Najpierw kilka godzin pierwszej maści, następnie parę godzin drugiej. Jednak efekt jest zadowalający. Zwłaszcza gdy wyskoczy nam jakaś niespodzianka na skórze dzień przed jakimś wielkim wyjściem. Mamy wtedy szansę na pozbycie się nieproszonego gościa na twarzy :) Maść cynkowa Maść cynkowa jest świetna do walki z trądzikiem. W ogóle brak cynku w organizmie może prowadzić do wyprysków na skórze i ciele. Dlatego osoby ze skłonnością do trądziku, wyprysków skórnych nie powinny zapominać o diecie bogatej w cynk. Ilość cynku w organizmie jest niewielka, ale w większości znajduje się on kościach, włosach i skórze. Brak cynku może objawiać się również łamliwością i wypadaniem włosów. Najbogatszym źródłem cynku są ostrygi, jednak w Polsce mało kto w ogóle je takie przysmaki :) Oprócz tego dużą ilość cynku znajdziemy w wołowinie, wieprzowinie, orzechach i wszelkich produktach pełnoziarnistych. Jeżeli ktoś ma problemy z cerą to na pewno kosmetyki z cynkiem mogą mu pomóc. Dlatego zwykła maść cynkowa może zdziałać cuda. Ja aktualnie używam maści z firmy Aflofarm, kosztowała niecałe 2 zł za 20 g tubkę. Tak, więc cena jest śmieszna, podobnie jak maści ichtiolowej. Myślę, że warto wypróbować mój sposób na wypryski, ponieważ jest tani i przynajmniej dla mnie skuteczny. Maść cynkową możemy stosować również solo, smarując syfka. Na pewno się podsuszy i szybciej zniknie. Opis producenta: Wskazania: w stanach zapalnych skóry, otarciach naskórka, trądziku, jako środek wysuszający i przeciwzapalny. Skład maść cynkowa: Tlenek cynku (Oxidium zinci), Wazelina hydrofilowa (Vaselinum hydrophylicum), Cholesterol (Cholesterolum), Alkohol stearynowy (Stearyl alkohol), Wosk biały (Cera alba), Wazelina biała (Petrolatum album). . 285 554 505 278 296 714 376 588

maść cynkowa czy ichtiolowa